Angst doet ons in elkaar krimpen. Onze daden worden rigide en voorspelbaar. Pessimisme dringt door in hoe we tegen onszelf praten en bepaalt onze beslissingen. Een mistroostig perspectief stroomt door in contacten met familie, vrienden en collega’s, het spoelt ieder collectief gevoel van veiligheid of zekerheid weg. De negativiteit die uitgaat van angst sijpelt ook door in onze lichamen en beïnvloedt onze gezondheid. Je voelt hoe het zich een weg vreet in je maag, hoe het je stressniveau doet toenemen, en hoe het je schouder- en nekspieren verandert in steen.
Maar hoe zit het met hoop? Zijn we ons werkelijk bewust van datgene wat hoop biedt? Kan hoop ons de weg wijzen in donkere tijden?
Hoop breekt ons open
Hoop is niet een ‘typische’ vorm van positiviteit. De meeste positieve emoties ontstaan wanneer we ons veilig en verzadigd voelen. Hoop is een uitzondering. Hoop komt om de hoek kijken wanneer onze omstandigheden bedreigend zijn – de zaken gaan niet zo goed, in ieder geval bestaat er aanzienlijke onzekerheid over hoe de zaken zullen lopen. Hoop ontstaat juist op die momenten waarop angst, hopeloosheid of wanhoop net zo makkelijk de kop op zouden kunnen steken.
Hoop breekt ons letterlijk open. Deze emotie verwijdert de oogkleppen van angst en wanhoop en stelt ons in staat om het grotere geheel te zien. We worden creatief, laten onze toekomstdromen de vrije loop.
Dat komt omdat diep in de kern van hoop het geloof zit dat dingen kunnen veranderen. Het maakt niet uit hoe verschrikkelijk of onzeker de zaken zijn op het moment, de dingen kunnen ten positieve veranderen. Mogelijkheden bestaan. Het is dit geloof in een betere toekomst dat ons ondersteunt.
Het weerhoudt ons ervan in wanhoop te vervallen. Het bezielt onze lichamen met de helende ritmes van positiviteit. Het motiveert ons om onze mogelijkheden aan te boren, en onze inventiviteit om de zaak ten goede om te keren. Het inspireert ons om te bouwen aan een betere toekomst.